----یارب این زندانی مظلوم سبط مصطفی است ؟              یا خلیل الله بوددر حبس نمرود دغا است          هود پیغمبر بود در دست شداد لعین          یا که یونس باشد ودر بطن ماهی مبتلا است          این که بی جرم وگنه در کنده وزنجیر هست             یوسف کنعان بود یا یوسف آل عبا است؟          پور یعقوب است در چاه ستم  افتاده وی          یا به زندان رشیدی خود مه برج حیاست ؟          این کلیم الله بود در دست فرعون لعین        یا زکید سامری در محنت ورنج وبلا است           حضرت جز قیل پیغمبر بودگویی به حبس         کو زجور وظلم بخت النصر در شور ونوا است؟        حضرت صالح بود اندر کف نا صالحان        یا مسیح است وگرفتاریهودان از جفا است ؟       او سلیمان است غمگین از جفای اهرمن        خاتم شاهی وی درچنگ ((دیوان )) از قضا است           آری این زندانی زندان هارون الرشید           حضرت موسی ابن جعفر  نور چشم مرتضا است          هفت سالش گوشه ی زندان مکان بود از ستم          اینک از زهر ستم راحت زجور اشقیا است           گرچه نبود دخترش معصومه  در هنگام مرگ         لیک راسش بر سر زانوی فرزندش رضا است        بهر دیدارپدر با چشم گریان آمده    خسرو ملک خراسان آنکه فخر الاولیا است        ای صبا با دخترش معصومه گو تا به حشر         قلب عالم ،چون دل ((آهی))مکدر زاین عزا ست .

محمد حسن اسایش - بنقل از دیوان حسین آهی -جلد اول - صص 179-180-----

 منم آن مرغ بال وپر شکسته         که دور افتاده ام از آشیانم         منم الگوی حق گویان عالم    که در زندان بود جا ومکانم       منم استاد دانشگاه اسلام    که غیر از حق نیاد بر زبانم        منم خدمت گذار دین و قرآن       که می باشد شهادت آرمانم          منم مجری آیات الهی        که دشمن کرده از امت نهانم    منم فرزند ثار الله اعظم          که انسان ساز باشد سازمانم       منم موسی که در زندان هارون      ز زهر کینه سوزد جسم وجانم      منم آنکس که طاغوت زمانه      زده آتش به مغز استخوانم       مرا جرم وگنه جز این نباشد      که جد مهدی صاحب زمانم     بود این گونه مردن افتخارم      که جاویدان شود نام ونشانم         من آن زنجیری آزاده هستم      که زنجیر گران را بگسلانم       چنان طاغوت را درهم بکوبم       که خوانند اهل دنیا قهرمانم

نمایم انقلابی در زمانه       که دشمن را به خاکستر نشانم        ز آه (کر بلایی) هر دل شب       بلرزد کاخ ظلم دشمنانم

به نقل از شکوفه های غم -جلد 1- ص 298-299- باز نویسی ک محمد حسن اسایش---

 ماهی شده در ماه رجب جلوه کر امشب        کز شرم نهان است به کردون قمر امشب        خورشید جهان تاب زیثرب بدمیده است    کآفاق منور شد از اوسریسر امشب          زام الولد این ماه دل آرا شده ظاهر          دامان رضازیب گرفت از پسر امشب       تا مدعیانش ننمایند شماتت      حق کرده عطایش پسری خوش سیر امشب       همواره همه کون ومکان   گشته منور       از بارقه این پسر واین پدر امشب         گردیده قران مه وخورشید ولایت     گویی که شده معجز شق القمر امشب         نوری شده در فرش هویدا که از آن نور          بگرفته بخود عرش برین زیب وفر امشب      نورسته گلی سر زده از گلشن طاها     پاشیده صبا خوش بفزا مشک تر امشب       زیبا پسریآمده با چهر محمد         حسن نبوی باز شده جلوه گر امشب        شد یوسفی از آل محمد سوی بازار     کز بهر تماشا شده پر رهگذر امشب       جن وملک از فرط طرب غرق نشاطند       شادی است که بر خاسته از بام ودر امشب      میلاد جواد ابن رضا فخر عباد است 

گردیده عیان بارقه ی دادگر امشب     گشته متولد تهمین حجت دادار        ماه رجب از او شده با رتبه تر امشب        آذر به طرب کوش که میلاد جواد است

باز آمده نوباوه ی خیرالبشر امشب.نویسنده محمد حسن آسایش - به نقل از دیوان آذر خراسانی - جلد دوم - صص 118و 119-------

مژده که میلاد شه خاتم است       عیدسعید نبی اکرم است     مژده که مسروری عالم رسید       خرمی عالم وآدم رسید     هادی کل سید خاتم رسید    منجی عالم،شه اکرم رسید     خرم از او خاطره عالم است    عید سعید نبی اکرم است.
مژده که بی پرده رخ یارشد     جلوه محبوب پدیدار شد      کعبه از او مطلع انوار شد    دشت  ودمن تحت الانهارشد    عالم ایجاد از او خرم است     عید سعید نبی اکرم است .
مژده که اسرارنهان شد علن      گشت علن بارقه ئ  ذوالمنن     گشت جوان پیری دهر کهن    رشک جهان آمده دشت ودمن    زانکه ظهور نبی اعظم است    عید سعید نبی اکرم است.
مژده که شد نور خدا آشکار    یافت تولد شه ملک وقار      احمد ومحمود شه تاجدار    آنکه به ایجاد بود شهریار    اهل ولا خرمی عالم است    عید سعید نبی اکرم است. مژده که پیر فلک آمد جوان      گشت منور همه کون ومکان    از رخ دلجوی شه انس وجان       فخربشرخاتم پیغمبران     آنکه ازاوخربنی آدم است    عید سعید نبی اکرم است.محمدحسن آسایش.به نقل ازدیوان آذر خراسانی،جلد دوم،ص ۱۲

 مشکل دین را حسین

زینب آسان کرد ورفت          کربلا را خوابگاه نوجوانان کرد ورفت          در ره معشوق هفتادودو قربانی نمود پا بپای زینبش اجرای فرمان کرد ورفت       گرمحاسن را حسین با خون سر رنگین نمود          زینب از خون سرش گیسو پریشان کرد ورفت          زینب امر شاه دین را یک بیک اجرا نمود         تا حسین ویرانه ای را باغ رضوان کرد ورفت         بعدشاهنشاه زینب شاهکاریها نمود            سرزمین کربلا را کوی جانان کرد ورفت            وقت رفتن آن چنان بی طاقت وبی تاب شد           عرش حق را گوییا چون بید لرزان کرد ورفت          رهنمای شصت وشش زن گشت زینب در سفر         راه پیمایی نمود وخطبه عنوان کرد ورفت           استقامت کرد زینب مجلس ابن زیاد           با تکلم کوفیان را مات وحیران کرد ورفت         وارد شام بلاگردید ناموس خدا            گوهری را از حسین درخاک پنهان کرد ورفت          کس ندیده خواهری را همچو زینب در جهان         آنکه مارا در جهان پیوسته گریان کرد ورفت         ازتو(مشمولی) تمنا می نماید یا حسین         بگذر از جرمش که اووصف تو عنوان کرد ورفت-------بوستا حسینی- رضا معصومی - انتشارات گلی - صص 96-97 شاعر ک مشمولی 

----برج دین راتاابد تابنده اختر زینب است        بحر هستی را یقین رخشنده گوهر زینب است         سربسر گیتی عرض باشد جوهر زینب است        بعدزهرا عصمت خلاق اکبر زینب است           دختر نیک اختر زهرای اطهر زینب است......پایه قدر وجلالش برتر از چرخ بلند        وصف ذات حضرتش افزون بود از چون وچند  آنکه کلثوم وصفورا بر قدومش سر نهند           آنکه گر سازد قبول ازجان ودل منت کشند       خدمتش صبخ ومسا، حوا وهاجر زینب است           --------

خدمتش را مشتری ازجان ودل کرده قبول            بر بقاءدین ختم المرسلین ، اصل الاصول         پیش ماه طلعتش خورشید بنماید افول       آفتاب برج عصمتزینت دوش رسول          خواهر سبطین ومحبوب پیمبر زینب است-----قصر امکان را وجودش نا ابدباشد مکین         ماسوا از خرمنعز وجلالش خوشه چین         قدسیان سایند بر خاک کف پایش جبین          با پمین جاه وجلال وعزت وشوکت ببین         در زمین کربلا بی یار ویاور زینب است ------

مات وحیران است در شان ومقام او عقول         نطق ما الکن، بمدح آن مهین دخت رسول          کاخ قدرش را زجان روح الامین دارد قبول         مظهر پروردگار حی داور زینب است ----به نقل ازهمان منبع فوق-صص106-107 

 ​

 الهی سوخت از این زهر کاری جسم وجان من             شرر بگرفت از این شعله مغز استخوان من          چنان خشکیده اعضایم که سد آه گردیده          نکردد در دهان دیگربه آسانی زبان من          بیا فرزند دلبندم گنار بسترم بنشین          که دیگر برنمی خیزم زجا ای نوجوان من          ندای ناله مظلومی دل بس فزون باشد       نمیآید برون بی ناله حرفی از دهان من          کنون بر سوی جنت رهسپارم از کنار تو            که باشد مادرم زهرا در آنجا میزبان من          پی ترویج دین کردم قیام وکشته گردیدم           ولیکن تا ابد برجا بود نام ونشان من            چو شمعی سوختم خاموش گشتم از شرار دل        برون از پیکر مسموم شد تاب وتوان من            اه زیر باز ذلت تن ندادم هیچ در عالم           بود الگوی تهضت این روش بر دوستان من          پس از مردن بده غسل ونماز وکفن ودفنم کن    کنار قبر زین العابدین باشد مکان من          برایم کن عزاداری بپا فرزند دلبندم            که فیض حق شود جاری برای دوستان من        بیاد جد مظلومم حسین در این دم مردن             بریزد ازمژه برچهره اشک از دیدگان من           بنال ای (کربلایی)روز وشب از این غم عظما          که قبرم بی روق است  وعدو شد سایبان من         به نقل از شکوفه های غم ، جلد 1 - ص 280- اثر طبع مرحوم ناد علی کربلایی ( والد سه شهیددرجنگ تحمیلی)-------

​

​

 سلطان انس وجان که ازاو زنده دین بود          مدحت سراش حضرت روح الامین بود           فرمانده زمین وزمان ، حجت خدای         وارث به انبیا زخدای مبین بود

هم رهنمای راه سعادت بود به خلق       هم پیشوای مذهب وحبل المتین بود       خورشید نوربخش به مانند ذره ای              درپیشگاه جلوه ی آن مه جبین بود

پنجم امام را پسروخسرو ششم           نسل بتول وحجت روی زمین بود            جدش پیمبر است که خاتم به انبیاست        برخاتم پیمبر ما او نگین بود

صدیقه جده اش بود ونسل بوتراب          هم صادق اسن وپیشرو مومنین بود       حلم حسن شجاعت سلطان کربلا             درنزد زاده ی پسر عابدین بود

نور دو چشم باقر وقرآن ناطق است         موسی وپادشاه خراسان ازاین بود           جود جواد،فضل نقی فخر عسکری         ارث پدر زخالق جان آفرین بود

آن قاِیم بحق که بود یار شیعیان            خود یادگار ووارث این شاه دین بود             باشد محبتش بدل مردم نکو              خاک رهش بفرق شهان زیب وزین بود

شاها به (کربلایی) محزون نظر نما           پیر غلام درگهت از ذاکرین یود.------ به نقل از کتاب سوم -ارمغان کربلا- روان شاد ، ناد علی کربلایی ( پدر سه شهید)-صص 111-112

در شهادن امام صادق :کرد منصور چنان ظلم که شداد نکرد          کرد شداد ولی این همه بیداد نکرد         جور منصور زشداد وزنمرود گذشت          کرد آن جور که بی رحمی شدادنکرد         دیده ی دهر چو منصور جفاکار ندید         کس چو او ظلم دراین دهر غم آباد نکرد         ستم وجور به فرزند نبی یعنی چه ؟  این تطاول به جهان غیر زنا زاد نکرد           حب جاه است که آرد به جهان استبداد        مستبدانه دلی را زغم آزاد نکرد        ششمین حجت حق جعفر صادق را خواند         نیمه شب در بر و شرم از رخ اجداد نکرد         تا مجسم نشدش ختم رسل پیش نظر          دست کوته زسر اشرف ایجاد نکرد                         تا که تهدید نگردید از آن هادی کل           دل غمدیده ی ذریه ی او شاد نکرد           لاجرم شد پی تکریم واز او عذر بخواست      لیک جزظلم وستم بر شه امجاد نکرد          آذراز قصه ی مسمومی آن شه می گفت:    کرد منصور چنان ظلم که شدادنکرد---به نقل از دیوان آذر -جلد دوم -ص 100-- 

فلک از روز ازل جور بخوبان دارد        با عزیزان خدا کینه وطغیان دارد             گر سر کینه وری نیست فلک را زچه رو          این همه جور وستم بهر امامان دارد

خاصه بر جعفر صادق ششمین حجت حق         بین زمنصور جفا جو ، چه بدوران دارد         نیمه شب می طلبد حجت حق را بحضور        زانکه با سبط پیمبر سر عدوان دارد          شه ستاده بسر پا ونشسته منصور          غضب آلوده سخن با شه خوبان دارد          آن چه با خشم وستم گفن به آن خسرو دین

دید بر رد یکایک همه برهان دارد         دست آوردسوی تیغ پی قتل وبدید          مصطفی حاضر واحوال پریشان دارد          تا سه موبت همیش قصد بآزارنمود     دید هر دفعه غضب ختم رسولان دارد          آن شب از قتل شه کشور ایمان بگذشت         مصلحت دید که آن واقعه پنهان دارد        عاقبت زهر ستم داد بر آن سرور دین           زاین عزا خلق جهان دیده ی گریان دارد           صاحب مذهب اسلام دفین شد به بقیع           آذر این شور ونوا بهر غریبان دارد.

---به نقل از دیوان آذر خراسانی -= جلد دوم -ص99-100  

 تا زتیر بن مرادی تارک حیدر شکست              قامت آدم خمید وپشت پیغمبر شکست 

تا به محراب دعا خون خدا شد ریخته                 حرمت ار محراب رفت ورونق منبر شکست 

معبدین لات وعزی را چو شد فرصت بدست               شهر علم مصطفی را از عداوت ، در شکست 

ابتدا شور صخیفه منتهی در نهروان                     زاتحاد آن دو ،فرق ساقی کوثر شکست

خاصمین در بدر تخم کینه در دل کاشتند                دادحاصل بعدچندی مرتضی را سر شکست 

معجزشق القمر در کوفه گردید آشکار                  تا زتیغ ابن ملجم فرق آن سرور شکست 

زد ندا جبریل در بین زمین وآسمان                     اهل عالم ، فرق پر نور شه صفدر شکست

زینب محنت قرین آز آن ندا شد باخبر                  درخروش آمد فلک تا قلب آن مضطر شکست 

می نداند کس زحال زار شبیر وشبر                    گوشوار عرش حق را دل زغمدربر شکست

زیمب غم دیده را شد تازه ایام عزا                     تا زشمشیر جفا آن جبهه ی انور شکست 

ناله کن (آذر)بکش آه ازجگر،برگو مدام                وا مصیبت تارک بن عم پیغمبر شکست 

---با نق از دیوان آذر خراسانی - جلد دوم -صص 38-39

لرزه در عرش علا افتاده              غرقه خون شیر خدا افتاده           می رسد ناله ای از عرش برین           کشته شد شیر خدا رهبر دین         آنکه در خانه حق گشت پدید          شد به معراج خداوند ، شهید            آنکه غم خوار یتیمان می بود        غرقه خون گشت براه معبود

رادمردی که صلونی می گفت            فرق بشکافته در بستر خفت           آنکه نکمیل شده دین از او           لاله رنگ است زخونش سر ورو            آنکه در خانه حق بت بشکست            در شب قدر به ایزد پیوست             کشته شد آنکه بدی یاور ویار         به یتیم وبه اسیر وبیمار

آه آه از ستم قوم دغا              کشنه شد حجت حق ، شیر خدا            از ستم کاری ابن ملجم 

غوطه ور (کرببلایی) در غم   ---- بنقل از کتاب سوم - ارمغان کربلا - ناد علی کربلایی - صص 57-58

ای یاور بیچارگان یا علی جانم             ای مونس در ماندگان یا علی جانم            ای خانه زاد لم یزل حجت داور             مدح تودر قرآن شد از خالق اکبر           ای صاحب جود وکرم ، ساقی کوثر

ای پادشاه مومنان یا علی جانم          شاهی که در ویرانسرا بادلی سوزان          مرد جزامی را گرفت سر روی دامان           تا بینوایی را کند لحظه ای شادان      فخر زمین وآسمان یا علی جانم              ای قبله ی جانهای پاک  جان بقربانت          روح الامین زامر خدا شد ثنا خوانت

ای خانه زاد کبریا جان بقربانت           ای خسرو کون ومکان جان بقربانت        شاهی که بردوشش کشد بار مسکینان             برروی زانو جادهد کودک نا لان            گرد یتیمی شوید از صورت طفلان        ای بی نظیر ومهربان یا علی جانم              گرم مناجات ودعا شب به نخلستان            در گفتگوبا خالقش دیده ی گریان       سوز وگدازش شعله زد بر دل وبر جان

با کردگار مهربان ،یا علی جانم          شاهی که از بیمش عدو لرزد وریزد          از معجزاتش در لحد مرده برخیزد            اندر مناجات ودعا دربر ایزد        ریزد سرشک ازدیدگان یا علی جانم

ای انکه در راه خدا گشته قربانی           جان دادی اندر راه دین  بس ستم دیدی         ای خسروی که دریم خون غوطه گردیدی           شد کربلایی در فغان یا علی جانم 

--- به نقل از کتاب سوم ارمغان کربلا - اثر طبع زنده یاد ناد علی کربلایی ( پدر سه شهید جبهه وجنگ -صص 60-61

 میلاد حسن سبط رسول است امشب           نبریک به زهرای بتول است امشب        شادند محمد وعلی زاین مولود        خوش باش دغای ما قبول است امشب

در کاخنزول وحی ، قرآن آمد        با آیه ی نور ، نور یزدان آمد       از فاطمه وساقی کوثر پسری             با نور محمدی نمایان آمد -----------

پیک شادی دوستان را خوش خبر آورده است          خوش خبر بردوستان  پیک سحر آورده است        نیمه ی ماه خدا ، ماهی دگر آورده است         سینه ی سینا عیان نور از شجر آورده است        مژده ای اهل ولا طوبی ثمر آورده است          یا محمد دخترت امشب پسر آورده است --------

باز شد باردگر از مرحمت درهای های حق          باب دوزخ بسته شد از  لطف بی همتای حق          بر سفیر اعظم آمد آیت کبرای حق          نیمه ماه صیام از بهر مهمانهای حق           نعمت بی منتها از دادگر آورده است              یا محمد دخترت امشب پسر آورده است      نور باران آسمان گردیده از ماه زمین        شد منورزین تجلی کاخ دانشگاه دین           آشکار از بارگاه طیبین وطاهرین             سبط اکبر آمده ازدخت ختم المرسلین          پیشوا بر امت خیرالبشر آورده است 

یا محمد دخترت امشب پسر آورده است            دسنه دسته برزمین آمد ملک از آسمان            بهر تبریک وبشارت سوی ختم المرسلان      بحر رحمت شد بطغیانزامر خلاق جهان           دست قدرتازدو دریای شرف  امشب عیان           از برای ساقی کوثرگهر آورده است           یا محمد دخترت امشب پسر آورده است             ماه گردون چشم عبرت دوخته سوی زمین          ازبرای کسب فیض از چهره ی  خورشید دین        کاخ وحی کبریا روشن شد از نور مبین 

چشم عین الله اعظم باد روشن گین چنین        زهره ظاهر از گریبانش قمر آورده است        یا محمد دخترت امشب پسر آورده است 

آمد آن استاد دانشگاه ختم الانبیاء            آمد آن روشنگر برنامه صلح وصفا            آمد آن رهبر که حق را سازد از باطل جدا         پرده از رخ برگرفت آیینه ی ایزد نما         جلوه حسنش جهانرا زیب وفر آورده است          زاده یاسین والرحمانورمز هل اتی         سید جنت که جنت باشد از او پر بها           شمس افلاک جلالت زینت اهل کسا       مجتبی نور الهدی ، فخر الدجا ،کنز الخفا           از حجاب غیب امشب سر بدر آورده است        یا محمد دخترت امشب پسر آورده است .......به نقل از کناب سوم ارمغان کربلا ، اثر طبع ناد علی کربلایی پدر سه شهید جبهه حق علیه باطل -صص 76-79

 ​

​

------

-----خالق از بحر ولایت گهر آورده برون       یا که از برج امامت ، قمر آورده برون       از سپهر نبوی، گشت عیان ، خورشیدی          که زخفاش وشان ، دیده در آوردهبرون           با فروغ حسنی نرگس زیبا از بطن             پسری ثانی والا پدر آورده برون          به تماشای گل عسکری ونرگس بین         ماهی از آبومه ازچرخ ، سر آورده برون           زطلوع رخ آن حجن دین ،جان بشر          مرغ بی بال وپری بود وپر آورده برون           گو تو بر عیسویان ، حق زفلک عیسی را     به تماشای رخش ، جلوه گر آورده برون         بوالبشر ،تا بوجودش بکند فخر خدای           گلی از گشن ((خیرالبشر)) آورده برون            خالق از دامن نرگس پی ارشاد بشر          آخرین قاِید فرخ سیر ،آورده برون           تا شود هادی گم گشته ، حقاز عالم غیب        خضر فرخنده ، پی راهبر آورده برون           زآسنین کرم از بهربپاداری دین         دست حق، حجت ثانی عشر آورده برون          ای صیاگوبه یشوعا ،که از نرگس تو           بهتر از((زاده مریم ))پسرآورده برون           ((آهی)) از محکمه ی عدل خداوند حکیم          بهر اصلاح بشر ، دادگر آورده برون-----به نقل از دیوان حسین آهی - جلد تول -صص 102-104

مژده بر شیعیان که آمد عید          عید فرخنده وسرور نوید         فرخا روز نیمه ی شعبان          اسعد الله یوم سعد وسعید         عیدی آمد که خاتم مرسل   کرده با امر حق ،ورا تایید             اختر بخت حق پرستان شد         طالع از سامره چنان خورشید         خاتم الانبیاءرسید زحق    ذهق الباطل است وجاء الحق            نر گس امشب شکفنه گل از گل         از گلستان مجد ، هادی کل         به تماشای این گل ونرگس         در زمین شد نزول خیل رسل             حوریان از پی مبارک باد        هدیه آورده اند تاجی گل                مرغ فکر سلیم با شادی        نغمه سرداد ، هم چنان بلبل         که عیان گشت هادی مطلق           ذهق الباطل است وجاء الحق         مژده کا مد برای صلح جهان         رهبر بی نظیر پیر وجوان          آمد آن داوری که از حکمش          بهره گیرند جمله ی ادیان            آمد آن رهبری که فرمانش           هست نافع برای خلق جهان             آمد آن سروری که با سخنش         همه گردند پیرو قرآن          آن که بر دین حق دهد رونق           ذهق الباطل است وجاء الحق            آمد آن نور بخش ارض وسماء      آمد آن خسرو فلک پیما         آمد آن کس که اختیاری تام          دارد از کردگار بی همتا          از عرب تا عجمف زهند وزچین         از اروپا وترک وآفریقا          همه باشند منتظر که رسد        رهبری بهر مردم دانا         زند ازعدل در جهان بیرق           ذهق الباطل است وجاء الحق            چون شود ظاهر آن ولی راد          از ظهورش جهان شود آباد        در تمام دیار وشهر وبلاد        نبود غیر حکم عدل وداد            عرض تبریک گفته نوحه سرا          شیعیان را دراین نکو میلاد            حجت ابن الحسن تولد یافت           حسن عسکری بود دلشاد           (کربلایی)به حق بود ملحق        ذهق الباطل است وجاء الحق---- نقل از کتاب سوم ارمغان کربلا اثر طبع مرحوم ناد علی کربلایی ( والد سه شهید جبهه وجنگ)-صص148 -150.اسایش

​

 البشارت که جهان باز منور آمد        ظاهر از پرده ی عصمت مه دیگر آمد          این چه ماهی است که با قد صنوبر آمد           از حسین ابن علی شبه پیمبر آمد    دوستان مژده که میلادی اکبر آمد           ببر ای باد صبا مژده برای طا ها           که شده حسن تو یک بار دگر جلوه نما           حق عطاکرده پسر برپسر شیر خدا               زاده ی خون خدا گشته عیان از لیلا         زاین پسر عالم ایجاد منور آمد -----بهر دیداررخش زاده ی زهرا برخاست        مهر بر دیدن آن ماه دلآرا برخاست    بوی جانبخش چو از یوسف لیلا برخاست          گوئیا نعره ای از خاک زلیخا بر خاست         که دویاره بجهان یوسف دیگر آمد ----نور چشمان حسین بن علی گشت عیان         آل عصمت همه از دیدن رویش شادان         شد زمصباح هدی نور الهی تابان           احسن الله بر این حسن که از دیدن آن        شد خرد مات که ملاد پیمبر آمد------    سحر یازده از ماه عظیم شعبان            متولد شده آن حامی دین وقر آن           تا کند یاری فرمانده ی دین  از دل وجان           آری این افسر ارزنده سلطان جهان          از پی یاری عباس دلآور آمد------      آمد آن شیر دلی که پی یاری پدر          وز پی حفظ حریم حرم پیغمبر              هم چنان برگ زدشمن  بزمین ریزد سر            مرکب وخود ومیان را بدرد چون حیدر          آنکه بر حضرت سجاد برادر آمد------      آن علی نام کهباشد چو محمد رویش            فاطمه عصمت وباشد چو علی بازویش          چون حسین است وحسن طینت وخلق وخویش          ((کربلایی)) شده مداح رخ نیکویش           مفتخرزانکه در این رشته مظفر آمد -------محمد حسن آسایش- به نقل از کتاب سوم ار مغان کربلا -اثر طبع مرحوم ناد علی کربلایی( پدر سه شهبد جبهه وجنک)- صص 101-102

 سپهر قدر رادبنگرچه ماهی بی قرین دارد             چه ماه بیقرینی جلوه گر از برج دین دارد           هلالی گشته ظاهر در جهان از یثرب وبطحا        که از نورش منور فرش تا عرش برین دارد               تعالی الله ازاین بدری که از بطحا شده طالع            مبارک مقدمی کو جلوه جان آفرین دارد           گل نورسته ای بشکفت از گلزارپیغمبر (ص)             که عالم را معطر هم چو جعد عنبرین دارد           قدم بنهاد درعالم یگانه حشمت اللهی           که صد ملک سلیمان را نهان زیر نگین دارد        بروز پنجم شعبان    بعالم زد قدم شاهی           که دیهیم وصایت را مقام چارمین دارد           حسین بن علی را حق عطا بنمود فرزندی         که نام او علی ، شهرت بفخر ساجدین دارد         علی بن حسین آنکوبمحراب عبوریت         زمعبودش خطاب انت زین العابدین دارد          بگو با شهر بانوی عجم تا بر عرب نازد      از آن مولود مسعودی که در آن سرزمین دارد           شده دخت کیان را از صدف یک گوهری پیدا         که در بحر ولا ، جدی امیر المومنیت دارد                  عجم نازد ازاین طفلی که زاده زاده ی کسری          عرب نالدکه جدی همچو ختم المرسلین دارد          عرب بالد که این مولود باشد نو گل زهرا            عجم نازد که از شاه زنان  ماهی چنین دارد          سزد گر والد اطهار خوانندش که بعد از خود            حجج هایی در این عالم همه رکن رکین دارد            نسب اندر نسب از او بود فخریه ی سادات            که سادات جهان از او مقام شا مخین دارد        به سادات حسین است وحسن او مطلع الانوار         که دو سبط پیمبر یک همین در ثمین دارد            حسن را با حسین نو خط جوانانی به عالم بود         ولی در کربلا در خودررهارا دفین دارد          دریغا گلستان حیدر وزهرا وپیغمبر(ص)           خزان شد روز عاشورا همین یک گل غمین دارد         زمین هرگز نباید خالی از حجت بدان حکمت          خدا حفظش یه بیماری زشر مشرکین دارد           شهن شاهیکه تبداراست وبیمار است ودلخسته            کجا بر تن توان آن غل وزنجیر کین دارد           زرنجکربلا وکوفه وشام بلای او         مدامین ((آذر))از سینه نوای آتشین دارد . محمد حسن اسایش - به نقل از دیوان آذر خراسانی -جلد 2- صص 76-78     

 امشب بکاخ مرتضی ماهی پدیدار آمده            ماهی که پیش نور وی ،خورشید ومه تار آمده           ماهی که بر حسن رخش صدها خریدار آمده          ای طالب دیدار مه ، هنگام دیدار آمده            افلاکیانش سریسر، حیران  رخسار آمده        کو نور بخش عالم  و هم نور انوار آمده           لطف خداوندی به ما همواره ودایم بود          خاصه که روز مولد ماه بنی هاشم بود            بر یاری دین نبی حق خواست یاور پرورد           از بهر صفین وجمل ، همواره افسر پرورد            یا بهر جنگ نهروان ،یکتا غضنفر پرورد            تا آنکه بهر کر بلاسردار لشکر پرورد           بهر حسین زام البنین ،نیکوبرادر پرورد          بایدچنان فرزندرا ، اینگونه مادر پرورد   زین رو فروغ طلعتش،تابید برخلق جهان          وز نو گل رخسار وی ،گشتی جهان رشگ جنان             چون آفتاب حیدری تابید بر ام البنین         آن سان که از نیسان شدی اندر صدف در ثمین            ماه بنی هاشم عیان گردید از آن مه جبین            تا آنکه گردد حامی دین خداوند مبین         بهر حسین بن علی حق پرورد یار ومعین            چونان که بودی مرتضی ، بر مصطفی یار و قرین          برگو به ماه آسمان بنما رخ خودرا نهان      زیرا گشته در جهان ، ماه بنی هاشم  عیان             ازدامن ام البنین ماهی سر آورده برون            نی نی که از خورشید ومه ، بالاتر آورده برون           خالق زکان مکرمت خوش گوهر آورده برون           وز آستین مرتضی دستی بر آورده برون          گویی زصلب حیدری ،حق حیدر آورده برون          بهر صوف مشرکین او صفدر آورده برون            برگو به بوسفیانیان ، میر وعلمدار آمده         بر یاری دین خدا یکتا مددکار آمده           نور جبینش طعنه بر خورشید گردون فر ،زند         خال رخ زیبای وی ، بر عالمی آذر زند                هم نرگس شهلای او آتش به خشک وتر زند         هم بر دل خصمان خود ،مژگان وی خنجر زند         قدش چو طوبای جنان ،لبخند برکوثر زند         باب الحوایج درگهش ، خوش آنکه بر آن در زند          دست یداللهی وی  حلال مشکلهاستی          تحت لوای حضرتش دنیا ومافیهاستی       چون مرنضی قنداقه ی عباس را دربر گرفت         گفتا فلک بردست خود ، مهری مه انور گرفت          یا از گلستان شرف ،وی لاله ی احمر گرفت          چونان که گفتی مصطفی بر دست خود حیدر گرفت         بوسه به دستانش زد واز دیدگان گوهر گرفت         زان ماجرا ، غم بر دل وبرجان آن مادر گرفت           گفتا مگر عیبی بود بر این دو دست نازنین            شه گفت :نی در کربلا،گرددجدا ازظلم وکین            آری که خود این دستها باید علمداری کند    درراه سبط مصطفی ،از جان وفاداری کند            بهر رواج دین حق دفع ستمکاری کند             از قتل قوم مشرکین سیلاب خون جاری کند          برحفظ ناموس خدا نیکو وفاداری کند           تا از حریم شاه دین آنسان نگهداری کند         آندم فداکاری وی مقبول ومستحسن شود          کو هم چو جعفر ، عم خود دستش جدا از تن شود      آه از دمی کو شد جدا ، دستش کنار علقمه         واندر میان مشرکین افتاد شورو همهمه        بنهاد برزانوی خود ، راسش عزیز فاطمه           آن پور زهرا کو بدی ،عرش خدا را قاِءمه            با دیده ی گریان بیان می کرد شه این زمزمه          کامشب بخوابد دشمنت بی ترس وبیم وواهمه       لیکن به چشم خواهرت ره نیست دیگر خواب را            واز ماتم خود سوختی دل ((آهی)) بی تاب را .....محمد حسن اسایش - نقل از دیوان حسین آهی - جلد اول صص 120-124

 امشب زبرج فاطمه ماهی پدیدار آمده      کز پر تو انوار وی ، چون روز رخشان آمده     نور فروغ اختران، زان مهر تابان آمده      آن نور بخش مهر ومه ، در ماه شعبان آمده     نی عالم نا سوتی اش، در تحت فرمان آمده    بل کشور لاهوت را،پاینده سلطان آمده     افلاکیان بر خاکیان ، تبریک گویان آمده 

در مولدسلطان دین ، یعنی امام سومین     در کسوت عبدالهی ، شد سر داور جلوه گز     روح مجسم شدعیان ،عقل مصور جلوه گر     گردیدبر یاری دین ، ثانی حیدر جلوه گر      شد گوشوارعرش حق ، تالی سبر جلوه گر      در مهبط روح الامین ،بین مهر انور جلوه گر      شد شاه دین از دامن زهرای اطهر جلوه گر       تسنیم رحمت را نگر ازبطن کوثر جلوه گر     دریای غفران موج زن ، آمد از آن ماء معین      این عید میلاد حسین ، نور دل زهراستی     یثرب زیمن مقدمش چوت سینه ی سیناستی     بهر وجود او بپا دنیا ومافیهاستی      مقصود ازخلقت بود ، کو علت اشیاستی      محو جمال حضرتش ،زآدم الی عیسی استی    شاهی که خاک درگهش ، از بهر استشفاستی     درماندگان دهر را حلال مشکلهاستی     دستی بزن بر دامن آن زاده ی حبل المتین      پیمان وعهدی ، کبریا ، در غالم زر ساز کرد     ارواح در ذرات را ، خود آگه از آن راز کرد     جام بلا نوشنده را، ازدیگران ممتاز کرد 

باشد شفاعت زان او ،کو باب رحمت باز کرد    آن دم حسین بن علی قال بلی آغاز کرد      پس علم ذرات را ، زان گفته سر افراز کرد    زان عهد وپیمان شاه دین در قتلگه آغاز کرد     یارب به عهدم شد وفا ،بر من ببخشا مذنبین     زد چون قدم در این جهان آن خسرو ملک وملک     روشن زنور طلعتش شد از سما تابر سمک    برخوان فیض سرمدی ،افزوده گردیده نمک      نام محبش را خدا بر لوح رحمت کرده حک    بر پیروان وی جنان ، وقف آمده بی ریب وشک     چونان که دوزخ شد جزا ، بر دشمنانش یک به یک       در ماندگان را در جهان ، آن شاه دین باشد کمک      آن سان که اندر آخرت ،شد بر گنه کاران معین     از عرش قرب کبریا ،تا اولین بیت شرف    بر شاد باش مصطفی آمد ملابک صف بصف      کروبیان اندر طرب ،افلاکیان اندر شعف    مشعل بدست عرشیان ،قدوسیان را گل بکف     همراه جبریل آمدیصلصال وفطرس با اسف     گفتند حال خویشتن بر احمد وشاه نجف   بگرفت قندان پسر ،پس گفت : شاه ما عرف     یارب ببخشا عاصیان بر این حسین نازنین    محمد حسن آسایش.به نقل از دیوان حسین آهی -صص44-47

 یارب این زندانی مظلوم سبط مصطفی است ؟              یا خلیل الله بوددر حبس نمرود دغا است          هود پیغمبر بود در دست شداد لعین          یا که یونس باشد ودر بطن ماهی مبتلا است          این که بی جرم وگنه در کنده وزنجیر هست             یوسف کنعان بود یا یوسف آل عبا است؟          پور یعقوب است در چاه ستم  افتاده وی          یا به زندان رشیدی خود مه برج حیاست ؟          این کلیم الله بود در دست فرعون لعین        یا زکید سامری در محنت ورنج وبلا است           حضرت جز قیل پیغمبر بودگویی به حبس         کو زجور وظلم بخت النصر در شور ونوا است؟        حضرت صالح بود اندر کف نا صالحان        یا مسیح است وگرفتاریهودان از جفا است ؟       او سلیمان است غمگین از جفای اهرمن        خاتم شاهی وی درچنگ ((دیوان )) از قضا است           آری این زندانی زندان هارون الرشید           حضرت موسی ابن جعفر  نور چشم مرتضا است          هفت سالش گوشه ی زندان مکان بود از ستم          اینک از زهر ستم راحت زجور اشقیا است           گرچه نبود دخترش معصومه  در هنگام مرگ         لیک راسش بر سر زانوی فرزندش رضا است        بهر دیدارپدر با چشم گریان آمده    خسرو ملک خراسان آنکه فخر الاولیا است        ای صبا با دخترش معصومه گو تا به حشر         قلب عالم ،چون دل ((آهی))مکدر زاین عزا ست .

محمد حسن اسایش - بنقل از دیوان حسین آهی -جلد اول - صص 179-180

 نگر ماه رجب کز امر خلاق جهان آمد           دمادم فیض حق سوی زمین از آسمان آمد        شرافت داشت این ماه  و فزون آمد بر او چندی       وقایع کاندرین مه ،از خدای مهربان آمد      بروز اول مه نشستی نوح در کشتی      سپس طوفان وخوفی اندر عالم ، بعد از آن آمد         دگر در اول این ماه از دخت حسن ،باقر      نمودی جلوه کز نورش منور این جهان آمد        به دوم شد تولد از ( سمانه) حضرت هادی         که از یمن قدومش  بر تن شیعه روان آمد        بروز سومش شاه دهم مسموم شد از کین       زجور((معتمد)) روح الامین بر سر زنان آمد          بروز دهمین از ((خیزران ))گشتی تقی طالع        سلیل احمد مرسل که نورش جاودان آمد           بروز سیزده گردیده میلاد خلیل الله         خلیلی کآتش نمرود بر وی گلستان آمد      دگر در سیزده اندر درون خانه ی کعبه         امیر المومنین داماد پیغمبر عیان آمد       غروب چارده از این جهان شد حضرت زینب (س)        سرشک غم از این ماتم زچشم شیعیان آمد       بروز پانزدهشد توبه ی آدم قبول حق     قبول آن ترک اولایی که از وی در جنان آمد          بسوی کعبه از بیت المقدس قبله ی اسلام      ((تحول)) نیمه مه بهر احمد زآن مکان آمد      شدی درپانزده خارج نبی از شعب بوطالب          چنین روز عقد زهرا با امیرالمومنین آند         معاویه بروز پانزده چشم از جهان بستی        که شیعه دل خوش وخوش حال گشت وشاد مان آمد        بروز هیجدهم زین دار فانی رفت ابراهیم          که او ختم رسولان را ضیاء دیدگان آمد      بروز بیست وسه ازکوفیان شوم بی ایمان          یکی خنجربه ران مجتبی شاه زمان آمد         بروز بیست وچارم گشت فتح قلعه ی خیبر        ببازوی علی از امر حق تاب وتوان آمد       سپس در بیست وچارم جعفر طیار با ایمان          ز اقلیم ((حبش))سوی نبی بس کامران آمد       شهادت یافت اند بیست وپنجم موسی کاظم       زداغش فاطمهاندر جنان آزرده جان آمد          بروز بیست وششم یافت رحلت عم پیغمبر         ابوطالب که داغش مصطفی را بس گران آمد           بروز بیسا وهفتم از مقام حضرت باری            لباس خاتمیت بهر پیغمبر عیان آمد      به بیست ونه فتادی عایشه در چاهی از مکه        به تزویر معاویه امیر فاسقان آمد         بروز بیست ونه  بنت خویلد رفت از دنیا         خدیجه کو ملقب خود به ام مومنان آمد           بشام بیست وهشتماز مدینه شد حسین بیرن          بسوی مکه با قلبی پر از آه وفغان آمد       پس از تودیع قبر مصطفی وتربت مادر       وداع جمله بنمود وبنقصودش روان آمد       شبانه سوی مکه عزم رحلت کرد ای ((آهی))     در آن بیت امان اورا دریغا کی امان آمد.محمد حسن آسایش، به نقل از دیوان آهی -جلد اول- صص 143-147 

---غروبی سخت دلگیراست           ومن ، بنشسته ام اینجا، کنار غار پرت وساکتی ، تنها       که می گویند : روزی ، روزگاری ، مهبط وحی خدا بوده است ، ونام آن ((حراء))بوده است       واینجا، سرزمین کعبه وبطحاست...  وروز، از روزهای  حج پاک ما مسلمانهاست.      برون از غار          زپیش روی وزیرپای من ، تاهرکجا ، سنگ وبیابانست.        هوا گرم است وتبداراست اما می گرایدسوی سردی، سوی خاموشی.    وخورشیداز پس یک روز تب ،در بستر غرب افق ،آهسته می میرد..    ودر اطراف من از هیچ سویی ، رد پایی نیست    ودور من ، صدایی نیست

فضا خالی است     وذهن خسته وتنهای من ، چون مرغ نوبالی ،-که هردم شوق پروازیبه دل دارد-    کنارغار ،از هرسنگ، هر صخره      پرد بر صخره ایدیگر..

ومی جوید به کاوشهای پی گیگیری،    نشانیهای مردی را -     نشانیها،که شاید مانده بر جا ،دیر دیر: از سالیانی پیش_      ومن همراه مرغ ذهن خود،در غار می گردم.

وپیدا می کنم گویی نشانیها که می جویم:   همانست، اوست!     کنار غار ، اینجا ،جای پای اوست،می بینم   ومی بویم توگویی بوی اورا نیز    همانست ، اوست:

یتیم مکه ،چوپانک،جوانک،نوجوانی  از بنی هاشم        وبازرگان راه مکه وشامات

(امین)، آن راستین، آن پاکدل ، آن مرد،     وشوی برترین بانو:(خدیجه)

نیز ، آنکس کوسخن جز حق نمی گوید    وغیر از حق نمیجوید      وبتها را ستایشگر نمی باشد       واینک : این همان مردابرمرد است      (محمد) -ص- اوست 

این شعر ادامه دارد که ادامه ی آن درفرصتها ی بعدی  به نظر کاربران خواهد رسید

---پيام درد انسانهاي قرنم را زمن بشنو         پيام تلخ دختربچگان ،خفته اندر گور

پيام رنج انسانهاي زيربار،وزآزادگي مهجور     پيام آنکه افتاده است درگرداب

وفريادش بلنداست:((آي آدمها...))        پيام من ،پيام او،پيام ما...))

محمد(ص)غمگنانه ناله اي سرميدهد،آنگاه مي گويد:     خداي کعبه ،اي يکتا!

درون سينه ها ياد تومتروک است      وازبي دانشي واز بزهکاري ،:

مقام برترين مخلوق تو،انسان،         بسي پايين تراز حد سگ وخوک است.

خداي کعبه ،اي يکتا!فروغي جاودان بفرست،      که اين شبها بسي تار است.

ودست اهرمنها سخت در کاراست        ودستي رابه مهرازآستيني باز ،بيرون کن

که:برداردبه نيروي خدايي شايد،      اين افتاده  پرچمهاي  انسن را

فروشويد نفاق وکينه هاي کهنه از دلها        دراندازد به بام کهنه ي گيتي بلند آواز

برآرد نغمه اي همساز            فروپيچد بهم طومار قانونهاي جنگل را

 وگويد :آي انسانها!         فراگردهم آييد وفراز آييد       بازآييد

صدا بردارد انسان را        وگويد: هاي ، اي انسان!      برابر آفريدندت ،

برابر باش!       صدابردارداندرپارس ، درايران     وباآن کفشگرگويد :

پسر را رو ، به هر مکتب کهخواهي  نه!       سپاهي زاده راباکفشگر،

ديگرتفاوتهاي خوني نيست       سياهي وسپيدي نيز ،حتي،موجب نقص وفزوني نيست...    خداي کعبه ...اي ..يکتا...))       بدين هنگام

کسي آهسته گويي چون نسيمي مي خزد درغار      محمدرا صدا آهسته مي آيدفرود از اوج        ونجوا گونه مي گردد     پس آنگه مي شود خاموش.

سکوتي ژرف ووهم آلود  ناگه چون درخت جادواندرغار    ميرويد...

وشاخ وبرگ خود رادرفضاي قيرگون غار مي شويد

ومن درفکر آنم کاين چه کس بود،از کجا آمد؟!    که ناگه اين صدا آمد:

((بخوان!))... اما جواب يبر نمي خيزد        محمد ،سخت مبهوت است

گويا ،کاش ميديدم !    صدا باگرمترآوا وشيرين تر بياني باز مي گويد:

((بخوان!))..    اما محمد هم چنان خاموش

دل اندرسينه ي من باز مي ماند زکار خويش،گفتي ميروم از هوش

زمان دراضطاب وانتظارپاسخش،   گويي فرو مي ماند از رفتار               ((هستي) مي سپارد گوش       پس از لختي سکوت-اماکه عمري بود گويي-گفت:

((من خواندن نمي دانم))        همان کس ،باز پاسخ داد:  ((بخوان!بنام پرورنده ايزدت   کوآفريننده است...))   واو ميخواند، امالحن آوايش

به ديگر گونه آهنگ است          صدا گويي خدا رنگ است.   مي خواند:

((بخوان،بنام پرورنده ايزدت،کو آفريننده است...))*     *    *

درودي مي تراود  از لبم بر او      درودي گرم  *   *    *

غروب است وافق گلگون وخوشرنگ است    ومن بنشسته ام اينجا، کنارغارپرت وساکتي ،تنها

  که ميگويند روزي ،روزگاري مهبط وحي خدا بوده است،   ونام آن ((حري)) بوده است. 

ودر اطراف من ازهيچ سويي ردپايي نيست          ودور من ، صدايي نيست...*

*-اين شعرکه درسه قسمت متوالي عرضه گرديدبرگرفته از کتاب شاهکارهايي آزاشعار مذهبي .آراسته ي رضامعصومي _نشريه ي ماه نو-انتشارات رشيدي- است وچنانکه درسر آغازذکر شد اثر طبع موسوي گرمارود ي شاعر معروف معاصرکشور  ماست-صص128 -134

---پيام درد انسانهاي قرنم را زمن بشنو         پيام تلخ دختربچگان ،خفته اندر گور

پيام رنج انسانهاي زيربار،وزآزادگي مهجور     پيام آنکه افتاده است درگرداب

وفريادش بلنداست:((آي آدمها...))        پيام من ،پيام او،پيام ما...))

محمد(ص)غمگنانه ناله اي سرميدهد،آنگاه مي گويد:     خداي کعبه ،اي يکتا!

درون سينه ها ياد تومتروک است      وازبي دانشي واز بزهکاري ،:

مقام برترين مخلوق تو،انسان،         بسي پايين تراز حد سگ وخوک است.

خداي کعبه ،اي يکتا!فروغي جاودان بفرست،      که اين شبها بسي تار است.

ودست اهرمنها سخت در کاراست        ودستي رابه مهرازآستيني باز ،بيرون کن

که:برداردبه نيروي خدايي شايد،      اين افتاده  پرچمهاي  انسن را

فروشويد نفاق وکينه هاي کهنه از دلها        دراندازد به بام کهنه ي گيتي بلند آواز

برآرد نغمه اي همساز            فروپيچد بهم طومار قانونهاي جنگل را

 وگويد :آي انسانها!         فراگردهم آييد وفراز آييد       بازآييد

صدا بردارد انسان را        وگويد: هاي ، اي انسان!      برابر آفريدندت ،

برابر باش!       صدابردارداندرپارس ، درايران     وباآن کفشگرگويد :

پسر را رو ، به هر مکتب کهخواهي  نه!       سپاهي زاده راباکفشگر،

ديگرتفاوتهاي خوني نيست       سياهي وسپيدي نيز ،حتي،موجب نقص وفزوني نيست...    خداي کعبه ...اي ..يکتا...))       بدين هنگام

کسي آهسته گويي چون نسيمي مي خزد درغار      محمدرا صدا آهسته مي آيدفرود از اوج        ونجوا گونه مي گردد     پس آنگه مي شود خاموش.

سکوتي ژرف ووهم آلود  ناگه چون درخت جادواندرغار    ميرويد...

وشاخ وبرگ خود رادرفضاي قيرگون غار مي شويد

ومن درفکر آنم کاين چه کس بود،از کجا آمد؟!    که ناگه اين صدا آمد:

((بخوان!))... اما جواب يبر نمي خيزد        محمد ،سخت مبهوت است

گويا ،کاش ميديدم !    صدا باگرمترآوا وشيرين تر بياني باز مي گويد:

((بخوان!))..    اما محمد هم چنان خاموش

دل اندرسينه ي من باز مي ماند زکار خويش،گفتي ميروم از هوش

زمان دراضطاب وانتظارپاسخش،   گويي فرو مي ماند از رفتار               ((هستي) مي سپارد گوش       پس از لختي سکوت-اماکه عمري بود گويي-گفت:

((من خواندن نمي دانم))        همان کس ،باز پاسخ داد:  ((بخوان!بنام پرورنده ايزدت   کوآفريننده است...))   واو ميخواند، امالحن آوايش

به ديگر گونه آهنگ است          صدا گويي خدا رنگ است.   مي خواند:

((بخوان،بنام پرورنده ايزدت،کو آفريننده است...))*     *    *

درودي مي تراود  از لبم بر او      درودي گرم  *   *    *

غروب است وافق گلگون وخوشرنگ است    ومن بنشسته ام اينجا، کنارغارپرت وساکتي ،تنها

  که ميگويند روزي ،روزگاري مهبط وحي خدا بوده است،   ونام آن ((حري)) بوده است. 

ودر اطراف من ازهيچ سويي ردپايي نيست          ودور من ، صدايي نيست...*

*-اين شعرکه درسه قسمت متوالي عرضه گرديدبرگرفته از کتاب شاهکارهايي آزاشعار مذهبي .آراسته ي رضامعصومي _نشريه ي ماه نو-انتشارات رشيدي- است وچنانکه درسر آغازذکر شد اثر طبع موسوي گرمارود ي شاعر معروف معاصرکشور  ماست-صص128 -134--

 مژده ز میلاد ولی خدا       شاه ولایت علی مرتضی     مژده زمیلاد شه ملک دین         حجت حق مظهر جان آفرینمفخر ایجاد وولی مبین         صهر نبی ، سرور اهل یقین        شیر خدا وارث خیرالوری        شاه ولایت علی مر تضی        مژده زمیلاد شه انس وجان     نور خدا، سرور کون و مکان         شاه هدی آیت امن وامان        اصل ولا ، قاسم نار وجنان       حبل متین لنگر ارض وسماء         شاه ولایت علی مرتضی        مژده زمیلاد شه بوالحسن       مظهر الطاف حی ذوال منن          وارث علم نبی مو تمن      محور دین    شاه زمین وزمن         فارس صفدر شه خیبر گشا     شاه ولایت علی مر تضی    مژده که عالم همه گلزار شد       دشن ودمن تحتها الانهار شد      کون ومکان مطلع الانوار شد      جلوه کنان والد اطهار شد     شد متولد شه ملک ولا            شاه ولایت علی مر تضی

مژده رحمت به همه شیعیان          خاصه بر احباب وهمه دوستان          گشت عیان جامع سر نهان           ماه رخ مر تضوی شد عیان  گشت عیان همسر خیر النسا. محمد حسن اسایش - به نقل از دیوان آذر خراسانی -جلد 2 -ص 31

 ماهی شده در ماه رجب جلوه کر امشب        کز شرم نهان است به کردون قمر امشب        خورشید جهان تاب زیثرب بدمیده است    کآفاق منور شد از اوسریسر امشب          زام الولد این ماه دل آرا شده ظاهر          دامان رضازیب گرفت از پسر امشب       تا مدعیانش ننمایند شماتت      حق کرده عطایش پسری خوش سیر امشب       همواره همه کون ومکان   گشته منور       از بارقه این پسر واین پدر امشب         گردیده قران مه وخورشید ولایت     گویی که شده معجز شق القمر امشب         نوری شده در فرش هویدا که از آن نور          بگرفته بخود عرش برین زیب وفر امشب      نورسته گلی سر زده از گلشن طاها     پاشیده صبا خوش بفزا مشک تر امشب       زیبا پسریآمده با چهر محمد         حسن نبوی باز شده جلوه گر امشب        شد یوسفی از آل محمد سوی بازار     کز بهر تماشا شده پر رهگذر امشب       جن وملک از فرط طرب غرق نشاطند       شادی است که بر خاسته از بام ودر امشب      میلاد جواد ابن رضا فخر عباد است 

گردیده عیان بارقه ی دادگر امشب     گشته متولد تهمین حجت دادار        ماه رجب از او شده با رتبه تر امشب        آذر به طرب کوش که میلاد جواد است

باز آمده نوباوه ی خیرالبشر امشب.نویسنده محمد حسن آسایش - به نقل از دیوان آذر خراسانی - جلد دوم - صص 118و 119